ﺳﺎﻝﺁﺧﺮﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥﺑﻮﺩﻡ ﻭﺧﻴﻠﻲﺁﺩﻡﺧﺠﺎﻟﺘﻲﺗﺎﺑﻪﺍﻭﻥ ﺳﻦﻛﻪﺭﺳﻴﺪﻩﺑﻮﺩﻡﻧﺘﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡﺩﻭﺳﺘﻲﺑﺮﺍﻱﺧﻮﺩﻡﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢﻭﻟﻲﺍﻳﻦﺍﻭﺍﺧﺮﺗﻮﺭﺍﻩ ﻣﺪﺭﺳﻪﻳﻪﺩﺧﺘﺮﻩﻧﻈﺮﻣﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵﺟﻠﺐﻛﺮﺩﻩﺑﻮﺩ.ﺍﻭﻥ ﻫﺮﺭﻭﺯﺍﺯﻣﺴﻴﺮﻱﻛﻪﻣﻦ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢﻋﺒﻮﺭﻣﻲﻛﺮﺩ!ﺍﻭﻥﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖﺍﺵﻛﻪﺩﺧﺘﺮﺯﺷﺘﻲ ﻫﻢﺑﻮﺩﺑﺎﻫﻢﺑﻮﺩﻧﺪﻭﻟﻲ ﺧﻮﺩﺵﺩﺧﺘﺮﺯﻳﺒﺎﻱﺑﻮﺩ،ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻭﻥﺩﺧﺘﺮﻩﻣﺤﻞﻧﻤﻲﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭﻟﻲﺧﻮﺩﺵﺑﻪﻣﻦﭼﺸﻤﻚ ﻣﻴﺰﺩﻣﻦﺍﻭﺍﻳﻞﺑﻲﺗﻔﺎﻭﺕﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﻲﺑﻌﺪﺍ'ﺩﻳﺪﻡﻧﻤﻴﺸﻪﺑﻲ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩ ﺁﺧﻪ ﭼﺸﻤﻚ ﺯﺩﻥ ﻛﺎﺭ ﻫﺮﺭﻭﺯﺍﺵﺷﺪﻩﺑﻮﺩ.ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺧﺮﮔﺎﻫﻲﻭﻗﺖﻫﺎﻫﻢ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪﻣﻦﻛﻪﺗﺎﺍﻭﻥﺭﻭﺯﺁﺩﻡ ﺧﺠﺎﻟﺘﻲﺑﻮﺩﻡﺩﺍﺷﺘﻢﻛﻢﻛﻢ ﭘﺮ ﺭﻭﻣﻴﺸﺪﻡﻭﺩﻧﺒﺎﻝﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺑﻮﺩﻡﺗﺎﻃﺮﺡﺩﻭﺳﺘﻲﺑﺮﻳﺰﻡﻳﻪ ﺭﻭﺯﮔﻮﻳﻲﻛﻪﺷﺎﻧﺲﺑﻬﻢ ﺭﻭﻛﺮﺩﻩﺑﺎﺷﻪﺍﻭﻧﻮﺗﻨﻬﺎﺩﻳﺪﻡﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡﺟﺮﺍﺕﺩﺍﺩﻡﻭﮔﻔﺘﻢﻛﻪ ﻫﺮﺟﻮﺭﻱﺑﺎﺷﻪﺑﺎﻳﺪﺑﻬﺶ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﺩﻭﺳﺘﻲﺑﺪﻡﺧﻴﻠﻲﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎﻥﺁﻣﺪﻩﺑﻮﺩﻡﺻﺪﺍﻡﺭﻭ ﺻﺎﻑﻛﺮﺩﻡﻭﮔﻔﺘﻢﺧﺎﻧﻢ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺁﺷﻨﺎﻳﻲﻣﻴﺪﻳﺪﻣﺤﻞ ﻧﺬﺍﺷﺖﻣﻦﺷﻮﻛﻪﺷﺪﻡﻭﻟﻲ ﺧﻮﺩﻣﻮﻧﺒﺎﺧﺘﻢﺩﻭﺑﺎﺭﻩﮔﻔﺘﻢ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢﺑﺎﻫﺎﺗﻮﻥﺩﻭﺳﺖﺑﺸﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖﻭ ﺑﺎﺧﺸﻢ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩ ﺑﻬﺶﮔﻔﺘﻢ)ﺍﻟﺒﺘﻪﺑﺎﺗﺮﺱ(ﻣﮕﻪ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥﻫﺮﺭﻭﺯﺑﻤﻦﭼﺸﻤﻚ ﻧﻤﻴﺰﺩﻳﺪ؟ﻣﮕﻪﭼﺮﺍﻍﺳﺒﺰﺑﻬﻢ ﻧﺸﻮﻥﻧﺪﺍﺩﻳﺪﺍﻭﻣﺪﺑﺴﻤﺘﻢﻭ ﻣﺤﻜﻢﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪﺩﺭﮔﻮﺷﻢﻭﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱﻟﺮﺯﻭﻥﻭﻟﻲﺑﺎﻓﺮﻳﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﺩﻳﻮﻭﻧﻪﻣﻦﻣﺮﻳﺾﺍﻡ ﭘﻠﻜﻢﺧﻮﺩﺑﺨﻮﺩﻣﻴﭙﺮﻩﺣﺎﻟﻴﺘﻪﻳﺎ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﮕﻢ.
نظرات شما عزیزان:
mohamad 
ساعت20:28---5 شهريور 1390
اول مطمئن شو بعد برو
پاسخ:
چشم
از این به بعد
آمار
وب سایت: