سكوت.......

خيلي وقته اينجا هم مثل .... ساكت شده

نه خواننده هايش را به خنده مي اندازه

نه  مخاطب آنچناني داره

ياد اولين روز ها بخير ....

كلي مخاطب بود

كلي داستان هاي خنده دار بود

از وقتي اسم وبلاگ از "شايد يه وبلاگ" به "دل نوشته" تغيير كرد

بيشتر پست ها دلي شد

دلي كه خونه مثل الان

نمي دونم چه بايد كرد

شايد بايد اسم را تغيير داد به همون قبلي

شايد هم بايد خيلي چيز ها را تغيير داد

مثل فكر،ديد،"هدف" ، ......

يه زمان هركي به اين وبلاگ مي اومد فقط مي خنديد

اما الان كمتر كسي پيدا مي شه

اما همه چيز در اين دنيا يه روي خوب داره يه روي بد

خوبي اين اتفاق اين بود كه دوستان اصلي و فهميدم

كساني كه نيمه هاي شب با موبايل وارد وبلاگ مي شن و هر جوري شده كامنت مي ذارن تا بفهمونن تنها نيستم

يا كساني كه تو اوج گرفتاري ميان و مي گن تنها نيستم و دلداري مي دن

يا كسي كه اصلا نمي دونه موضوع چي هست اما دعا مي كنه كه همه چيز خوب بشه

اين دوستان هستن كه اين وبلاگ هنوز هم هست

چون اين دوستان واقعي هستند و از عزيز هستند

مي خواهم يه خبر خوب بدم

يه خبر خوب حداقل براي خودم خيلي خيلي خوب

بعد از اينكه در شركت داده پردازي خوارزمي استخدام شدم

دارم در مسابقات خوارزمي هم شركت مي كنم

اين واسه خودم خيلي خوبه

شايد مقامي هم نيارم

اما بعضي وقت ها كبيرت با همون شعله كوچكش آتيش هاي بزرگي را روشن مي كنه

يا علي