...شايد يه وبلاگ

ﭘﺴﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﺳﺮﻡ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ.ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎﺩﺵ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺸﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻡ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺶ ﺟﻠﻮ ﮔﯿﺮﯼ ﮐﺮﺩ. ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭘﺪﺭ ﺭﻭ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺪﺭ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﭼﻮﺑﯽ ﻗﺸﻨﮕﺶ ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ ﺍﺷﮑﺶ ﺭﯾﺶ ﺳﻔﯿﺪﺷﻮ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﻬﺶ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﺁﺭﻭﻡ ﺳﺮﺟﺎﺵ ﺑﺨﻮﺍﺑﻪ ﺁﺧﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﻼ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﻓﺸﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﭘﺴﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺣﺮﻑ ﭘﺪﺭ ﺭﻭ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩ. ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺩﯾﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺷﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺷﮏ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﭘﺪﺭ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﻪ.ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ ﺍﺻﻼ ﻓﮑﺮﺷﻮ ﻧﮑﻦ ﻫﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ.ﻣﺎﺩﺭ ﺍﯾﻨﻮ ﮔﻔﺘﻮ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺍﺷﮑﺶ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺳﯿﻞ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﺵ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺁﺭﻭﻣﺶ ﮐﻨﻪ.ﺗﻮﯼ ﺫﻫﻦ ﭘﺴﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ:ﺗﻮ ﺍﺻﻼ ﻓﮑﺮﺷﻮ ﻧﮑﻦ ﻫﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﯽ ﻫﺮﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﻭ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪ. ﺁﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺵ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺑﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﺑﻌﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﭘﺴﺮ ﻗﻮﯼ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﺮﯼ ﺧﻮﻧﺘﻮﻥ.ﭘﺴﺮ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺘﺮ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ.ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ.ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺩﯾﺪﻧﺸﻮﻥ ﮔﻔﺖ:ﭘﺲ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﭘﺪﺭ ﮔﻔﺖ:ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﯼ ﺍﻭﻣﺪ.ﭘﺴﺮ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﻧﺸﺪ ﭼﻮﻥ ﻭﺟﻮﺩﺷﻮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺑﻮﯼ ﺗﻨﺶ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯿﺪﺍﺩ.ﺑﻪ ﭘﺪﺵ ﮔﻔﺖ:ﭘﺪﺭ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩ ﻣﻦ ﺗﻮﯾﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺣﺎﻻ....ﺗﺎ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﯼ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﺑﺰﻧﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺮﮔﺸﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺣﺮﻓﻮ ﺑﺸﻨﻮﻩ ﭘﺴﺮ ﻫﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ.ﻓﺮﺩﺍ ﭘﺪﺭﺍﻭﻣﺪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ.ﭘﺪﺭ ﮐﻤﮑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻮ ﺑﭙﻮﺷﻪ ﺗﺎ ﺑﺮﻥ ﺧﻮﻧﻪ.ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﯿﺪﻧﺶ.ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺑﺪﺵ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮﺍﺵ ﺩﻭﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺩﻭﺩ ﮐﺮﺩ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺩ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ ﻭﻟﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﭗ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ.ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﯾﺪﻓﻪ ﺩﯾﺪ ﺭﻧﮕﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺴﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ. ﺍﺧﻼﻗﺶ ﻃﻮﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸﺪ ﻭﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ.ﺩﺍﺩ ﺯﺩ.ﺗﻠﻔﻨﻮ ﺑﯿﺎﺭﯾﺪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺩﯾﻪ ﺑﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ.ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺶ.ﯾﻪ ﮐﻢ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺮﻑ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﻭ ﻧﺰﺩ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ.ﭘﺴﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻮﯼ ﺭﺧﺖ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪ.ﮐﻪ ﯾﺪﻓﻪ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯼ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﺵ: ***************************************************************************************** ﯾﺎﺩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﻝ ﻧﻪ ﺻﺪ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﻩ ﻋﺸﻖ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭ ﭼﯿﺰﺍ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﻓﺮﻕ ﻣﯿﮑﻨﯽ.ﺁﺧﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻦ.ﺩﻓﻌﻪ ﯼ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ ﭘﺴﺮ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ:ﺑﯿﺎ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻭ ﺩﺭﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ.ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﻓﮑﺮﺍﺗﻮ ﮐﺮﺩﯼ؟ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﯿﻪ؟ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ!ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻨﻢ ﻋﺎﺷﻘﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻭﻟﯽ.......ﭘﺴﺮ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﺑﺮﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﮕﯽ.ﺩﺭﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻭ.........ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﻻﻥ ﻣﯿﮕﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﭘﺴﺮ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ.ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻭﻟﺶ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮﯼ ﺑﻐﻞ ﭘﺴﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻪ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻧﻢ ﭘﺴﺮﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ.ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﯾﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺍﻭﻣﺪ!!!ﺷﺎﺩﯼ ﺷﺎﺩﯾﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯽ ﺑﯿﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﯾﻢ ﺑﺮﯾﻢ. ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﺗﺮﺳﯿﺪﻥ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺷﮑﺎﺷﻮﻧﻮ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻥ.ﺷﺎﺩﯼ ﯾﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﯼ ﭘﺴﺮ ﮐﺎﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﻡ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻪ.ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﭘﺴﺮ ﺭﻓﺖ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﺩﺭﺵ.ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻢ؟ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﺁﺭﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﮕﻮ.ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ......ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ.......ﻫﯿﭽﯽ ﻭﻟﺶ ﮐﻦ.ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ ﭘﺴﺮﻡ؟ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺑﻌﺪﺍ ﻣﯿﮕﻢ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺶ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ10 –15ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ.ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﭼﯽ ﺑﮕﯽ!!!ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯽ!!!ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺎﺥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ. ﭘﺴﺮﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ؟ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮﻥ ﻭ ﺭﮊﻟﺐ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺕ ﺑﻮﺩ!!!ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺧﻮﺑﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻦ ﺟﺮﯾﺎﻧﻮ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﺸﻮﻧﻮ ﺍﻭﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻥ........... ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﺭﺍﺑﻄﺘﻮﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﺭﺕ ﻭ ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺑﺸﯿﺪ.ﭘﺴﺮ ﻣﺎﺩﺭﺷﻮ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ.ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻥ. ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺮﻓﺘﻦ.ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﭘﺎﺭﮎ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺧﺮﯾﺪﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﯾﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻠﻮﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻦ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺭﻭ ﺑﺨﻮﺭﻥ.ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻭﻟﯽ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺸﻮﻥ ﺷﺪﻥ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻦ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺁﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺧﺒﺮﯼ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺁﺏ ﺷﺪﻩ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ!!!ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻧﺸﻮﻥ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺍﺻﻼ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻥ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺻﺪﺍﺷﻮﻥ ﺯﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﻧﺲ ﺁﺧﺮ ﻫﻢ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﻧﺎ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ.ﭘﺴﺮ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻦ.ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﺑﺮﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﭘﺴﺮ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩﻥ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻓﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﭘﺴﺮ ﻣﯿﺮﻓﺘﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩﻥ. ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺸﺪﻥ ﺷﯿﻄﻮﻧﯽ ﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ!!!ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺍﻭﻧﺎ ﻓﻘﻂ ﻋﺸﻖ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﮔﯿﻪ.ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻮﺳﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺖ ﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﭼﻪ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﯿﻄﻮﻧﯿﺎﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻨﺎ ﺧﺘﻢ ﻣﯿﺸﺪ!!!ﻫﻤﺶ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﯾﻨﺪﺷﻮﻥ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻦ. ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻦ ﮐﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻦ ﻭ ﮐﻼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﺍ ﺩﯾﮕﻪ.ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﺷﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮐﺎﻓﯽ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﻭ ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎﺕ ﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻥ.ﭘﺴﺮ ﻫﻤﺶ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪ: ﺍﯼ ﮔﻼﻟﻪ ﺍﯼ ﮔﻼﻟﻪ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺧﯿﺎﻟﻪ ﮔﻞ ﺻﺤﺮﺍ ﮔﻞ ﻻﻟﻪ ﮔﻞ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ،ﺗﻮ ﻻﻟﻪ ﺩﻝ ﺗﻮ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺟﻨﻮﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﯾﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺷﻤﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺗﻮ ﻣﺬﻫﺐ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺣﺮﻭﻣﻪ ﭼﯽ ﺣﻼﻟﻪ ﺁﺏ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﺣﺮﻭﻣﻪ،ﺟﺎﻡ ﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﻼﻟﻪ ﺗﻮ ﺻﺪﺍﺕ ﺷﻮﺭ ﺗﺮﺍﻧﺴﺖ ﭘﺮ ﺯﻧﮕﻪ ﭼﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﺕ ﺟﺎﺩﻭﯼ ﺷﻌﺮﻩ،ﭘﺮ ﺷﻮﺭﻩ،ﭘﺮ ﺣﺎﻟﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﻡ ﺗﻮ،ﺟﺴﺘﺠﻮﻡ ﺗﻮ،ﮔﻞ ﺑﺎﻍ ﺁﺭﺯﻭﻡ ﺗﻮ ﺷﺐ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﺸﻨﮕﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﺤﺎﻟﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮﻭ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﻧﺸﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﯿﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ.ﭘﺴﺮ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺯﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻭﯾﺎ ﻫﺎﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻩ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺷﻨﯿﺪ!!! ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﯿﮕﻔﺖ:ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺗﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﯿﺪ.ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﺭﺵ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺐ ﻫﻔﺖ ﻣﯽ ﯾﺎﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﭘﺴﺮﻣﻮ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ. ﭘﺴﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﭼﯿﻪ!!!ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﺒﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺵ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪ.ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ.ﺗﻮﯼ ﭘﺎﺭﮎ. ﺷﺎﺩﯼ ﺍﺻﻼ ﺩﯾﺮ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ.ﺳﺎﻋﺖ 6ﺷﺪ ﻭﻗﺖ ﻗﺮﺍﺭﺷﻮﻥ ﻭﻟﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﯿﻮﻣﺪ.ﺳﺎﻋﺖ6:30ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯﻡ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺸﺪ. ﺳﺎﻋﺖ7ﺷﺪ.ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﭘﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﻧﺒﻮﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﻩ.ﯾﺪﻓﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺯﻧﮓ ﺯﺩ.ﻭﻟﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩ. ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺎﺯﻡ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ.ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ.ﮔﻔﺖ:ﺳﻼﻡ ﺩﺍﺩﺍﺵ.ﭘﺴﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻫﺴﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ.ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ.ﺗﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﺗﻠﻔﻮﻧﺶ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ.ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺑﺮﺳﻮﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺷﺎﺩﯼ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ!!!ﭘﺴﺮ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻮ ﺷﻨﯿﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﻤﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺭﺳﻮﻧﺪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ.ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﺍﮔﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺳﺮﺵ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ؟ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﻓﮑﺮ ﺑﮑﻨﻪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮﻡ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﮐﺮﺩﻩ.ﺧﻮﻧﺮﯾﺰﯼ ﻣﻐﺰﯼ ﺩﺍﺭﻩ.ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺵ ﮔﯿﺞ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻮﺵ ﺭﻓﺖ. ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺭﻓﺖ ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﺵ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﺵ ﮔﻮﺵ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ.... ﺩﺭﺳﺘﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﯼ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﺵ ﭘﯿﺸﺶ ﻧﺒﻮﺩ.ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﺩﯼ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩ؟.ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﻓﻦ ﮐﻨﻦ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺯﻡ ﺭﺳﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ.ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪ.ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ. ﺷﺎﺩﯼ ﺗﺮﮐﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ ﺑﯽ ﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩﻩ.ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﺶ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﮐﺮﺩ ﯾﺎﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺍﯾﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﻮﺩ: ﻋﻬﺪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﺟﺎ ﯾﺎﺭ ﻭ ﻫﻤﺘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﻮﯼ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﻣﺮﺩ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺳﻮﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩﺕ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻋﻬﺪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﻣﻬﺮﯼ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺳﻮﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩﺕ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯼ ﺭﺧﺖ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ.ﭼﺸﻤﺎﺷﻮ ﺑﺴﺖ ﻭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺲ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺻﺪﺍﺵ ﻣﯿﮑﻨﻪ.ﺧﻮﺏ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩ.ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﺎﺩﯾﻪ. ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﺶ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺭﺧﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻠﻨﺪﺵ ﮐﺮﺩ.ﺩﯾﮕﻪ ﻏﻢ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻨﺶ ﺣﺲ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ.ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ. ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﺎﺵ.ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﭘﯿﺶ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ.ﺷﺎﺩﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ؟ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺁﺭﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ.ﺷﺎﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻟﺒﻬﺎﺷﻮ ﺭﻭﯼ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﭘﺴﺮ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺶ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩﻥ.ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﺑﺪﯼ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ




نظرات شما عزیزان:

mohamad
ساعت16:31---4 شهريور 1390
این متن خیلی قشنگه.کاش همه مثل این 2 تا عاشق هم باشن و همیشه عاشق هم بمونن همیشه پیشه هم بمونن حتی اون دنیا.
پاسخ: ایشاالله


نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






ارسال شده در تاریخ : 4 / 6 / 1390برچسب:, :: 14:51 :: توسط : بهزاد

درباره وبلاگ
خدايا ؛ کسي را که قسمت کس ديگريست، سر راهمان قرار نده... تا شبهاي دلتنگيش براي ما باشد... و روزهاي خوشش براي کس ديگري...!
آخرین مطالب
نويسندگان
پيوندها

آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 431
بازدید دیروز : 36
بازدید هفته : 506
بازدید ماه : 647
بازدید کل : 264765
تعداد مطالب : 462
تعداد نظرات : 1023
تعداد آنلاین : 1